MARIA'S AVONTUUR IN SPANJE

Niets veranderlijker dan het weer. Gisteren zondag, was een prachtige zonnige dag met af en toe een witte wolk. Het werd 19,9 graden en vannacht kletterde een bui op de pannen. Het werd vandaag 16 graden.

Een gewone maandag, althans wat is gewoon voor ons… Robert om 9.30 uur eruit om  met de hondjes te lopen. Als hij de keukendeur opendoet zijn ze zo blij om de baas weer te zien. Normaal hebben we Desi aan de lijn en loopt Mayo erbij los. Mayo blijft toch wel in de buurt. Maar omdat het vandaag geen gewone dag is, laat Robert de beide honden los lopen. Ze rennen heuvel op en af en dollen door de struiken. Omdat het een ongewone dag is bepaalt Robert vandaag om een hele ronde te lopen over de grote zandweg en zo over de baranca terug, waar na al die regen een beetje water in staat. Bijna terug,  vlak bij huis ziet Mayo opeens een grote zwarte hond, die hier wel eens vaker loopt, en loopt er voorzichtig rondjes omheen. Het is en mannetjeshond. Dan ziet Desi hem ook en zij rent er grommend op af. Gedrieën hollen ze door de boomgaard van de buurman. Niets aan de hand zou je zeggen als het een gewone dag zou zijn.  Dat is het niet, dus….. Robert wil het ook op een rennen zetten, roept Desi en Mayo.  Desi komt meteen terug en Robert knikt zijn enkel om, door bepaalde klompen die hij aan heeft(?) en valt…  Ik kijk boven uit het raam en zie Robert zitten op het asfalt, hij roept naar boven  “ik ben door mijn enkel gegaan”!!  Ik ren naar beneden, roep de honden achter het hek en ren naar Robert. Hij had zo’n pijn, dat ik zei: ga even achterover liggen, hij lag op mijn schoot, hij werd misselijk en viel flauw. Hierbij maakte hij gekke geluiden en dit hield een minuut aan. Ik blies hem in het gezicht en oor en toen kwam hij bij.  Voorzichtig op mij steunend is hij in huis op de stoel gaan zitten . Veel pijn… Omdat het een ongewone dag is zijn we naar het ziekenhuis gereden en wordt alles even erger. We hebben een uur moeten wachten voor we een lichtje zagen branden met sala 2 RS001 en dus aan de beurt waren. In wachtkamer 2. En een foto genomen kon worden. Nu bleek het voetbeentje aan de kleine teenkant gebroken te zijn in een lastige breuk. En de enkelband licht gekneusd. Hij had daardoor 2 flinke bulten op zijn voet. De doktoren hebben er gips opgezet, onder de voet en achterkant been, met flink veel verband, VOORLOPIG….   Dachten dat er nog een operatie  moest volgen waarbij er pennen in gezet zouden worden.  Maar dat moet eerst door een “traumaloog ” nagekeken en bepaald worden.

Morgen gaan we eerst nog even voor een 2end opinie naar een nederlandse huisarts DR Landa om te horen van hem wat hij van de foto’s vindt….

Voorlopig zit Robert met pootje omhoog en is  waarschijnlijk 4 weken uit de roulatie….

Ik kan nog geen foto plaatsen omdat ik Robert er niet lachend op kreeg….

Hier even het letsel….

Een Jonesfractuur is een botbreuk van het middenvoetsbeen van de kleine teen (het os metatarsale V). Bij een Jonesfractuur is dit bot gebroken aan proximale zijde. De breuk bevindt zich dus halverwege aan de buitenkant van de voet. De patiënt heeft daar pijn en zwelling en zal moeite hebben met lopen. Maar de hinder kan soms meevallen, zodat de patiënt denkt een kneuzing te hebben. Om de diagnose te stellen zal een röntgenfoto van de voorvoet gemaakt moeten worden.

De breuk zit bij het uitsteekseltje van het + lange botje boven de plus

Foto Robert…..

Wordt vervolgt…

This entry was posted on maandag, maart 14th, 2011 at 22:25 and is filed under Geen categorie. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.