13 April, het was vrijdag, ik was net naar Zumba, mijn heerlijk dans uurtje op zuid Amerikaanse muziek in La Xara geweest, toen ik terloops op mijn mobiel keek bij mijn berichten en lees dat Wil mijn broertje (72) het niet meer gaat redden en morgen 14 April gaat inslapen. De grond zakte onder mijn voeten weg en ik riep nee dat kan niet!! Maar het gebeurde dus wel. Wil had het na een paar dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen eigenlijk opgegeven. Niets van de medicatie sloeg meer aan. Dus 14 April is Wil ingeslapen. Wat een droefenis voor Marga en de kinderen en voor ons allemaal. Ik ben naar Nederland gevlogen om met de hele familie van Wil afscheid te nemen. Een ontroerend maar prachtig in elkaar gezet afscheid met veel mooie woorden. We zijn met de hele familie nog bij elkaar gekomen om onze gedachten te delen. Greet en Jan hadden hun deur hiervoor opengezet. Was heel fijn om na deze dag met de familie nog bij elkaar te zijn.
Wil, jullie grote broer
Mijn kleine broer
Ik zeg kleine broer
Omdat mijn herinnering terug gaat
Heel ver terug
Naar onze kindertijd
Samen de wereld ontdekken
En onze wereld was niet groter dan daar waar we geboren zijn
De boerderij in Heiloo
Met een broodje in ons hand liepen we elke dag het avontuur tegemoet
Er was zoveel te ontdekken
voor ons
2 kleine kinderen
We keken verwonderd naar alles wat om ons heen leefde.
De dieren wereld
de planten wereld
We waren gelukkig
We hadden niemand anders nodig
Dan onszelf
Wij 2
Wil Dankbaar ben ik
Dat jij er was
Voor mij
Mijn broertje
Mijn beschermer
En toen groeiden we op
We werden ouder
Onze wegen gingen ieder een kant op
Dat gebeurt dus in het leven
In ons leven
Daar heb je geen grip op
-Wil, ik koester deze herinneringen aan jou
Ik zal dit nooit vergeten
Dank je wel
Wil, ik hou van je 💖
Ik zal hier nog een foto plaatsen ter herinnering..